Wat groeit daar zo fel?

Vraag het maar aan historicus Bart Van Loo: de echte Bourgondiërs zijn niet de Fransen die toevallig tussen Chablis en Mâcon wonen, nee, dat zijn de Belgen. De hertogen van Bourgondië hebben ons goed leren leven en we zijn het nooit meer verleerd. Het zal niemand verwonderen dat zodra het klimaat het toeliet, wij Belgen opnieuw aan het wijnmaken geslagen zijn. Wel verwonderlijk is dat het ons nog lukt ook.
Tekst en beeld: Dirk Rodriguez

‘Sterk overdreven!’ was de reactie van een paar zelfverklaarde specialisten van de Belgische wijn toen in 2017 bekend werd gemaakt dat er 1 miljoen flessen Belgische wijn waren gevuld. Twijfel alom bij deze cijfers van de FOD Economie (een Belgisch overheidsinstituut dat de economie ondersteunt, red.). Zat er een fout in de rekenwijze? Begin 2024 verkondigde Economie met gepaste trots dat het wisselvallige oogstjaar 2023 toch goed was voor een nieuw productierecord van meer dan 4,5 miljoen flessen. Niemand die nu nog twijfelt aan de cijfers. Belgische wijn vind je tegenwoordig op de wijnkaart van elk restaurant dat zichzelf respecteert.

Pioniers

Meer dan 4 miljoen flessen lijkt ontzettend veel, maar is slechts het begin. De Belgen drinken elke dag meer dan 1 miljoen flessen, dus drinken we onze hele wijnproductie in vier dagen op, nog 361 dagen te gaan. En toch wordt er Belgische wijn uitgevoerd naar bijvoorbeeld Engeland, de Verenigde Staten en Denemarken. De interesse van het buitenland voor Belgische wijn is op twee manieren te verklaren: cool climate wijn is hip en artisanaal bier is de ideale locomotief voor onze wijn. Amerikaanse en Engelse invoerders van Belgisch bier vinden het te gek dat we nu ook wijn maken. Wijn gaat dus met bier in dezelfde container de boot op. 

Belgische wijn is op dit ogenblik een goedlopende trein. Dus hebben velen zin om mee op die trein te springen. Wat zij vergeten is dat het spoor ooit met veel moeite werd getrokken en dat de eerste dertig jaar veel voeten in de aarde hebben gehad. De pioniers stonden op in de jaren 1960. Hun inspanningen kunnen we kortweg ‘experimenteel’ noemen. Hun namen? Jan Bellefroid, de familie Willekens, Charles Legot. Ze doen vandaag geen belletje meer rinkelen. Maar door hun leerrijke inzichten – je krijgt niet overal eender welke druiven rijp – toonden ze de weg voor de succesvolle tweede generatie van de jaren 1990. Wijndomein Kluisberg, Wijnkasteel Genoels-Elderen, Schorpion Méthode Traditionnelle en Domaine de Mellemont zagen toen het daglicht. Rond de eeuwwisseling ging het hek van de dam: Wijndomein Aldeneyck, Clos d’Opleeuw, Château Bon Baron, Domaine du Chenoy, Wijndomein Hoenshof, Ruffus, Wijndomein Entre-Deux-Monts en Wijndomein Waes hingen hun wagonnetje aan. Sedertdien ging er geen seizoen voorbij of een nieuw wijndomein zag het licht. Laatst nog werden Eburon Estate en Domaine de Méhaignoul voorgesteld aan de pers. Op die manier telt België nu naar schatting zeshonderd wijnbouwers waarvan er honderdvijftig op professioneel niveau werken met de bedoeling rendabel te worden.