De witte kalkgronden van Ribera del Duero

De witte kalkgronden van Ribera del Duero

De witte kalkgronden van Ribera del Duero

Het kleine sjieke broertje van Rioja.
Rioja mag dan het bekendste wijngebied van Spanje zijn, het is zeker niet het enige. Ribera del Duero is een streek op zo’n 120 kilometer ten Noordwesten van Madrid. Het is er guur in de winter en snikheet in de zomer en de vaak kurkdroge kalkgrond levert de mooiste wijnen op. zoals die van de legendarische wijnmakers Dominio de Pingus en Vega Sicilia. Winelife maakte een rondreis langs de Bodega’s op zoek naar het geheim van het kleine broertje van Rioja. – TEKST HANS VAN WETERING

De witte kalkgronden van Ribera del Duero

Het uitzicht hier bovenop de heuvel is betoverend. Het licht zweeft over een lappendeken van wijnveldjes. Op tafel staan schalen met tortilla en een keur aan lokale worst- en kaasspecialiteiten. En ook tientallen wijnglazen, alsof er daags tevoren feest is geweest en iemand vergat de schone vaat weg te ruimen. Een eerste fles wijn wordt ontkurkt, de glazen gevuld. ‘Ik proef aalbes’, zegt Lotte Malmgren, een Deense wijnrecensente, nadat ze een slok heeft genomen van de Roble, de instapwijn van Bodegas y Viñedos Monteabellón. ‘En aardbeien – lekker wel.’

De witte kalkgronden
Het licht zweeft over een lappendeken van wijnveldjes.

La Blanquera

Het bezoek aan Monteabellón vormt onderdeel van een wijnreis door Ribera del Duero, een 115 kilometer lange, 35 kilometer brede wijnstreek in het noordwesten van Spanje, verdeeld over de provincies Valladolid en Burgos, gelegen aan weerszijden van de rivier de Duero (in Portugal: Douro). Het gebied is bijzonder vanwege de hoge ligging – het is een hoogvlakte, tussen 750 en 900 meter hoog – en de bijzondere samenstelling van de grond. Klei veelal en, vooral in de hoogste delen, kalk. De grond op de heuvel heeft de kleur van as. Dat hier iets kan groeien is raadselachtig.

Je krijgt bijna medelijden met die arme druivenranken die hier in de dode aarde verdwaald lijken. Maar die witte kalksteengrond, de Blanquera, is de beste grond, krijgen we uitgelegd. Druiven moeten lijden, daar komt het op neer, je moet het ze lastig maken. Hier in de hoogte moeten de planten bovendien meer moeite doen om bij water te komen. Het gevolg: een kleinere druif en een dikkere schil, de schil die de wijn kleur en smaak geeft, complexiteit geeft, zoals bij het paradepaardje van het wijnhuis, de Finca la Blanquera.

 

Ben je benieuwd naar hele artikel? Je leest het in de nieuwste Winelife editie 69. Deze bestel je hier!

Wil jij geen enkele editie missen? Abonneer je dan nu op Winelife Magazine!

Wil je op de hoogte blijven van de leukste artikelen? Volg Winelife magazine op InstagramFacebook en meld je aan voor onze tweewekelijkse nieuwsbrief.

nl_NLNederlands