Ondersteboven van Nieuw-Zeelandse wijn

Als inwoners van een klein land aan de andere kant van de wereld zijn Nieuw-Zeelanders gewend om alles zelf te doen. Op hun eigen manier. Eigenwijs vanuit noodzaak. Het levert unieke, grenzeloze wijnen op.
Tekst: Niels van Laatum | Beeld: Misty Cove

Misty Cove doet daar nog een schep bovenop. Dit wijnbedrijf heeft het altijd al anders gedaan en zal dat altijd blijven doen. WINELIFE werpt een blik achter de schermen.

Omgekeerde werkwijze

Een van de grondleggers van Misty Cove is commercieel directeur Jarrod Englefield. ‘Maar ik beperk me niet zo tot deze functie, dat doet niemand hier. Het zit niet in onze aard. Het is hard werken in een relatief klein team, mouwen opstropen en aan de slag. Iedereen pakt altijd meerdere rollen.’ Geen woorden maar daden, Nieuw-Zeeland is het Rotterdam van de wereld. Een vergelijking die we mogen maken omdat Misty Cove een bijzondere band met ons land heeft. Jarrod is getrouwd met een Nederlandse, woonde ooit tien jaar in Heemstede en ook zijn drie kinderen zijn in Nederland geboren. Ook oprichter Andrew Bailey kent ons land goed. Hij was van origine wijnimporteur en kreeg zo halverwege het eerste decennium van deze eeuw een goed beeld van hoe de Nederlandse, en dus ook de Europese, markt eruitzag. Zo wist hij hoe hij zijn wijnbedrijf kon vormgeven. Een knap staaltje reversed engineering.

Vanuit niets opgebouwd

De typische Nieuw-Zeelandse aanpakkersmentaliteit noemen ze daar ook wel: Kiwi 8-wire spirit. Een verwijzing naar de oorspronkelijke manier van een boerenbedrijf voeren met veel levende have, vooral schapen. Om land en dieren te beschermen en te behouden werden hekken geplaatst met staaldraad, ‘number 8 wire’. Toen een praktische toepassing, nu onderdeel van het Nieuw-Zeelands cultureel lexicon en een metafoor voor vindingrijkheid. ‘Misty Cove hebben we vanuit niets opgebouwd, dat zegt wel wat over onze aard. Het was hard werken en veel leren. Je moet veerkrachtig zijn als je wijn wil maken, ook financieel.’

Doen wat nodig is en weten wat er speelt betekent dat je bij Jarrod ook kunt aankloppen voor de vraag: Waar staat Misty Cove nu eigenlijk voor? ‘Voor mij is dat de verbinding maken. Trouw blijven aan jezelf, relaties en vriendschappen opbouwen. Dan kom je verder, zeker op de lange termijn.’ Past mooi bij hun lijfspreuk: Wine for good times.

Nieuw-Zeeland zit vol smaak

‘Misty Cove was eerst een merk voordat we producent werden’, legt Jarrod uit. ‘We wilden, net als wat met Verdejo uit Spanje en Pinot Grigio uit Italië gebeurde in de horeca, inzetten op wijnen per glas. Zodat Nederlandse consumenten dat ook konden ervaren. De eerste oogst was in 2007, de volgende stap was het aanplanten van nieuwe wijngaarden en het vinden van talentvolle wijnmakers. We startten met sauvignon blanc, daarna pinot noir en zo verder.’ Klinkt logisch. Sauvignon Blanc, zeker uit Marlborough, is wereldwijd bekend. Een zekerheidje voor Misty Cove? ‘Het is een wijn die deuren opent, dat klopt. Maar wij willen met Misty Cove de andere kant laten zien van wat mogelijk is, qua druivenrassen en qua regio.’ 

In Nederland kennen we Marlborough Sauvignon Blanc als de witte wijn die je glas uitspringt met intense, vaak tropische geuren. Dat zit hem in het land, zegt Jarrod. ‘Nieuw-Zeeland zit vol met smaak. Het is ons terroir. De grond, met veel oude rivierbeddingen. Warme dagen en koele nachten. Dat zorgt voor een indrukwekkende concentratie aan geur en smaak, goede zuren en meer textuur.’

Klassieke aanpak

Toch is dat nou net niet helemaal waar ze bij Misty Cove naar zoeken. Jazeker, verwacht aromatische, frisse wijnen in een onmiskenbare Marlborough-stijl (zie ook Geproefd). Maar tegelijkertijd krijgt de wijn een meer klassieke aanpak. ‘We brengen iets meer oude wereld in de wijn. Sur lie, dus rijping op de gisten tot wel zes maanden, met meer focus op elegantie. Het beste van beide werelden, kun je zeggen. Want wat andere landen ook proberen, het lukt ze niet om de wijnen zoals bij ons te maken. En dat heeft niets met kennis of ervaring te maken. Dat is puur ons land, onze unieke omgeving.’

Trial and error

Misty Cove heeft Marlborough als thuisbasis, maar is ook in de wijnregio’s Hawke’s Bay en Gisborne actief. Dat biedt flexibiliteit, want van noord naar zuid kent het land veel verschillende klimaatzones en landschappelijke variatie. Dat zijn welkome opties voor een wijnbedrijf dat steeds de grenzen opzoekt. ‘We hebben wijngaarden vlakbij zee, we hebben bergen. We kunnen veel kanten op. Daarom kunnen we in Gisborne kiezen voor een druif als albariño, die gedijt bij een zeebries net als in Spanje. Of grüner veltliner in de Fareham Lane-wijngaard, die in een koelere omgeving past. Zo krijgen we vergelijkbare resultaten, met het typische karakter van Nieuw-Zeeland. We proberen veel uit, op diverse plekken. In juli brengen we onze eerste Bordeauxblend uit. Gemaakt van merlot en cabernet franc van wijngaarden in Hawke’s Bay op het noordereiland. Het is veel trial-and-error. Onze pinot noir planten we nu bijvoorbeeld meer aan in heuvellandschappen met klei in de ondergrond, waar planten harder moeten werken. Dat levert betere wijn op.’

Ongewone combinatie

Naast de wijnen uit de Landmark Series en de Estate Series, heeft Misty Cove vier excentrieke wijnen onder de noemer Limited Release. Twee zijn een verwijzing naar de hoogste berg in de Marlborough-regio, Mount Stokes met zijn 1203 meter. Beide, een Chardonnay en een Pinot Noir, zijn vijftien maanden gerijpt op Frans eiken. Nummer drie is Tamahine, een Sauvignon Blanc van de allerbeste wijngaarden, vernoemd naar de eerste ferry die Nieuw-Zeelands noorder- en zuidereiland verbond. Het meest bijzonder, in alle opzichten, is Waihopai. Deze wijn ziet niet elk oogstjaar het levenslicht en is altijd anders. ‘Het is de best mogelijke blend die we in de beste jaren kunnen bedenken. Een vaak ongewone combinatie van druiven, in 2019 was het bijvoorbeeld pinot gris met gewürztraminer en chardonnay. Een ander jaar chardonnay met riesling. Pinot noir met chardonnay als rosé, en toegevoegd koolzuur hebben we ook een keer gehad. Het kan alle kanten op.’

Expres anders doen

Het mooie van wijn maken in Nieuw-Zeeland is dat je de vrijheid hebt om te experimenteren en de grenzen op te zoeken. Te verleggen soms. Er zijn geen wetten die regels opleggen aan welke druivenrassen per wijnregio zijn toegestaan, zoals in Frankrijk, of wanneer je moet oogsten en of houtrijping verplicht is. ‘Er is wel een exportregulatie, wijnen worden geproefd en gekeurd voordat ze ons land verlaten. Maar verder hebben we alle ruimte om te innoveren. We doen de dingen expres anders, proberen graag van alles uit. Zo werken we sinds enkele jaren behalve met Franse barriques ook met vaten van acaciahout. Een revolutie binnen ons bedrijf. Hiermee geven we een eigen signatuur aan witte wijnen, met een fijne textuur, minder houtgeuren en florale, elegante aroma’s.’

Wijntoerisme en fundraisers

Ook typisch Nieuw-Zeelands: fundraisers. Geldinzamelingsacties voor – nou ja – bijna alles. Scholen, sportclubs, persoonlijke projecten. ‘Dat is inderdaad heel groot hier. Misty Cove levert een bijdrage aan de gemeenschap door wijn te doneren waarmee geld kan worden opgehaald. Het is veel werk, maar diep verankerd in ons sociale leven.’ 

Nu we het toch over de lokale cultuur hebben, bij Misty Cove kun je ook heerlijk als gast verblijven. Wijntoerisme komt in Nieuw-Zeeland na covid schoorvoetend op gang, maar mocht je de sprong wagen dan is een bezoek zeker de moeite waard. De homestead met spectaculair uitzicht op hun topwijngaarden in Marlborough heeft alles om op een luxe manier de batterijen op te laden. 

Op zijn kop

Welke wijn Misty Cove ook maakt, hoe gek de blend of hoe atypisch de druif op een bepaalde locatie ook is, bij alle wijnen staat de prijs-kwaliteitverhouding voorop. Jarrod: ‘Met de focus op de gastronomische toepassing van onze wijnen. Daar is het mee begonnen en daar blijven we bij. En inderdaad toegankelijk, want [lacht] we kennen de Nederlandse consument die altijd op de prijs let.’