Het is voorbij, het oogsten van druiven in de Europese wijnlanden. En misschien is dit ook wel het einde van de bloei van de wijnsector? Want ineens waren daar dit jaar die vele liters onverkochte wijn door de coronacrisis: de jonge wijn uit 2019, die vanaf maart dit jaar gebotteld en geëxporteerd had moeten worden, en de flessen die bestemd waren voor de horeca, die plotsklaps werd stilgelegd. Toen de vatenkelders in de zomer leeggehaald moesten worden om de nieuwe oogst op te vangen, werden de overschotten vernietigd of doorverkocht aan distillateurs. Die maken er sterke drank van en ontsmettende alcohol. Ook nuttig, maar toch.
Het is een historisch oogstjaar. Niet alleen door COVID-19, waardoor alle chateaus hygiëne- en gezondheidsmaatregelen moesten invoeren voor hun tienduizenden (Oost-)Europese seizoenarbeiders, maar ook door de vroegrijpheid van de druiven. De langste hittegolf, de heetste dag, de droogste zomer; het regende records in 2020, waardoor de druiven sneller groeiden. En als druiven op een zeker moment op hun top zijn, kun je ze niet laten hangen om nog meer suikers te ontwikkelen en alcoholbommetjes te worden.
Dus gingen de oogstmachines al half augustus de wijngaarden in en in de regio’s waar grotendeels met de hand wordt geoogst, de plukteams. De eerste knippen werden in Bordeaux en Bergerac gezet in trossen witte druiven en eind augustus volgde rood. Een oogst die 15 dagen eerder dan normaal begint is al ongekend, maar in het zuiden van Bourgogne pakten ze voor hun Crémants bijna een maand eerder de schaar op – namelijk op 11 augustus, in plaats van de tweede week van september vorig jaar.
Lees het hele artikel in WINELIFE 67. Bestellen kan hier.
Wil jij geen enkele editie missen? Abonneer je dan nu op Winelife Magazine!
Nederlands 
English (UK) 
Deutsch