Reuring in Cava

Cava, dé Spaanse bubbel! Maar wat is cava? Waar staat het voor? Daarover zijn veel producenten het niet eens. Vandaar dat deze beroemde Denominación de Origen in beweging is, met bijkomstige reuring en onrust. Hoog tijd dus, om het wel en wee van cava weer eens te onderzoeken.

Cava is niet zo maar een Denominación de Origen. Anders dan alle andere DO’s, het Spaanse equivalent van de Franse AOC, bestaat de cava-DO uit meerdere niet-aaneengesloten gebieden door Spanje heen. Toch is cava hoofdzakelijk een Catalaanse aangelegenheid. Immers, het is in Catalonië dat 95 procent van de cava zijn oorsprong vindt. Het echte kloppende hart van de cavaproductie bevindt zich in het kleine stadje Sant Sadurní d’Anoia. Hier, op nog geen dertig kilometer vogelvlucht van Barcelona’s beroemde boulevard La Rambla ademt alles, maar dan ook alles cava. Niet heel vreemd, want dit is het stadje waar Josep Raventós 150 jaar geleden terugkeerde van een verkoopreis naar Frankrijk. Zijn wijnhuis Codorníu produceerde toen voornamelijk stille rode wijnen en Josep probeerde deze te slijten in het chauvinistische wijnland Frankrijk. Een even dapper als dom idee, zullen velen nu denken en dat was het misschien ook wel. Feit is dat Josep deze reis niet zal hebben betreurd, want ze had een grenzeloze impact. Niet zozeer op de kortetermijnsalestargets van Joseps Catalaanse stugge rode wijnen, maar wel op de strategie van het familiebedrijf Codorníu, op de wijnmaakfilosofie van de gehele omliggende regio en zelfs op het imago van Spanje als wijnland.

Elk nadeel heeft zijn voordeel

Wat gebeurde er? Aangekomen in de champagneregio in het noorden van Frankrijk maakte Josep kennis met de mousserende wijnen van de Champagne en met het productieproces. Hij was zo onder de indruk dat hij, eenmaal terug, direct begon te experimenteren met de productie van mousserende wijn. In 1872 liet hij zijn eerste kurk knallen. Achteraf gezien was dit het startschot van de verovering van de wereld door cava – al heet deze bubbel dan nog champaña. De populariteit nam snel toe, maar de vliegende start werd bruut getackeld door de Phylloxera, de druifluis die aan het eind van de negentiende eeuw de Europese wijnindustrie aan de rand van de afgrond bracht. Achteraf gezien, bleek de druifluis hier een typisch geval van ‘Elk nadeel heb zijn voordeel’. In dit geval zelfs een doorslaggevend voordeel: nadat de oplossing tegen de vraatzucht van de druifluis was gevonden, werd deze van oudsher rodewijnregio opnieuw aangeplant met juist witte druiven – precies de druiven die vandaag de dag de basis vormen van cava: macabeo, xarel-lo en parellada.

Wil jij geen enkele editie missen? Abonneer je dan nu op Winelife magazine!

Lees het hele verhaal nu in #WINELIFE #53. Bestel hem hier.