Karin Leeuwenhoek is theoloog, vinoloog en communicatiewetenschapper. Ze heeft negentig Italiaanse olijfbomen, maar houdt vooral van wijn – en erover filosoferen. Zie ook haar wijnblog vinoblogie.nl. In iedere editie van WINELIFE Magazine schrijft ze een column.
Jancis Robinson schreef onlangs uitgebreid over haar ervaringen met dezelfde wijnen die afgesloten waren geweest met een kurk én met een schroefdop. Ik heb er in het verleden ook veel over geschreven. En gediscussieerd, vooral met dr. Paulo Lopes uit Portugal. Misschien is deze expert een tikje bevooroordeeld, want hij werkt voor Amorim, de grootste kurkproducent op aarde. Maar als gewaardeerd wetenschapper heeft hij ook veel te verliezen, hij wil echt niet voor joker staan. Vergelijkend onderzoek naar wijnafsluitingen en de rijping van wijn is zijn lust en zijn leven.
Ik wil het niet te technisch te maken, maar bij te veel zuurstof spreken we bij wijn van oxidatie en bij te weinig zuurstof van reductie. Oxidatie leidt tot uitgedroogde, belegen tonen en reductie tot geslotenheid en zwavelachtige tonen in de wijn. Gelukkig kan reductie met wat extra tijd en zuurstof in fles of glas nog wel goed komen. Als de ergste luciferdampen vervlogen zijn, kunnen alsnog vers fruit en andere sprankelende, levendige aroma’s uit de wijn tevoorschijn komen. Maar als een wijn echt geoxideerd is, is het gewoon te laat. En wat je ook echt niet wilt: TCA, oftewel kurkbesmetting door een foute kurk. De geur van schimmel en vieze vaatdoekjes.
Ontgrendel dit artikel
Wil je dit artikel gratis verder lezen? Vul je e-mailadres in of ga verder met Google/LinkedIn en lees direct verder.
Nederlands 
English (UK) 
Deutsch