Vrijwel elke wijnliefhebber zal de teleurstellende kurkervaring wel eens hebben gehad: een wijn ruikt muf, schimmelig, naar nat karton en is drogend in de afdronk. Meestal is TCA (2,4,6-trichlooranisol) hiervoor verantwoordelijk, een door schimmels tot stand gebrachte omzetting van chloorhoudende stoffen. Deze chloorhoudende stoffen werden in het verleden gebruikt om de kurk te bleken en als bestanddeel van bestrijdingsmiddelen voor de kurkeikbouw. Voor het bleken is chloor nu uit den boze, maar residuen van chloor zijn nog altijd terug te vinden in de bodems van kurkeikplantages. Daarnaast gaat een kurk slechts zo’n 25 jaar mee, uiteraard afhankelijk van de opslagcondities. Grote chateaus als Lafite Rothschild voorzien hun flessen na 30 à 40 jaar van een nieuwe kurk. Voor een kwaliteitskurk betaal je al gauw een euro per stuk. Ten slotte wordt kurk de afgelopen decennia in verband gebracht met voortijdige oxidatie van voor opleg bestemde wijnen. Het te vroeg oogsten van de kurkeik in de jaren 90 wordt hiermee veelvuldig in verband gebracht. Voor veel producenten redenen genoeg om op zoek te gaan naar een alternatieve afsluiter.
Synthetisch
Dit type plastic afsluiters is geen lang leven beschoren geweest. Men kwam er al snel achter dat na enige jaren flesrijping aroma’s van het gebruikte materiaal in de wijn terechtkwamen. Producent Nomacorc moest op zoek naar een alternatief en vond dat in een nieuwe serie afsluiters op basis van suikerriet.
Schroefdop
Hoewel de wieg van de schroefdop in Zwitserland stond, is de schroefdop vooral in Australië en Nieuw-Zeeland onder de naam Stelvin een groot succes geworden. Hier wordt meer dan 70 procent van de flessen van een schroefdop voorzien. Experimenten hebben aangetoond dat witte wijnen met schroefdop na een paar jaar veel frisser zijn dan wanneer ze met een kurk werden afgesloten. Ook in het goedkopere segment in de Bourgogne zie je steeds meer schroefdoppen. Michel Laroche, de vorige eigenaar van Domaine Laroche in Chablis, was jarenlang een groot pleitbezorger van de schroefdop. Er gingen zelfs geruchten dat hij hiervoor werd betaald. Inmiddels zijn ze echter bij Laroche op hun schreden teruggekeerd. Toepassing van de schroefdop bij rode wijnen gaf aanvankelijk reductieproblemen, maar sinds de kwaliteit van het hart van de schroefdop aanzienlijk is verbeterd lijkt dat probleem getackeld. De schroefdop vereist echter nog steeds een flinke aanvangsinvestering.
Lees het hele artikel in WINELIFE Magazine #66. Bestellen kan hier
Wil jij geen enkele editie missen? Abonneer je dan nu op Winelife Magazine!
Nederlands 
English (UK) 
Deutsch