ETERIJ IN GRONINGEN

ETERIJ IN GRONINGEN

Dat ons land ontzettend veel te bieden heeft op culinair gebied was niet altijd vanzelfsprekend, maar Nederland heeft zich in de afgelopen decennia goed op de kaart gezet. Ook in het uiterste noorden, in Groningen, valt een hoop te proeven. Inclusief wijn!
TEKST KATJA BROKKE FOTOGRAFIE KATJA BROKKE, HANZEMAG-BOLDERDIJK, CORA WESTERINK, STELLA DEKKER EN JUR BOSBOOM

Het is avond als ik een telefoontje krijg van Barbara Geertsema-Rodenburg van ’t Ailand in Lauwersoog in Groningen. ’t Ailand is een viswerkplaats en restaurant van Barbara en Jan. Voor het ultieme Waddengevoel had ik afgesproken om een dag met ze op de boot te gaan wadvissen. Maar niks is zo veranderlijk als het weer en de dag voor vertrek is duidelijk dat er geen wad droog komt te staan door harde wind en dus hoog water. In verband met de deadline van dit artikel kunnen we de afspraak niet verschuiven en dus gaat het hele avontuur niet door. Tot grote teleurstelling van mij. Ik zag me al in een waadpak zeevruchten en zilte groenten zoeken om deze vervolgens lekker op te eten in het restaurant van Barbara en Jan. We spreken af dat ik in later in de lente of zomer naar ’t Ailand kom. Gelukkig zijn er in de provincie genoeg andere culinaire locaties en streekproducten te ontdekken die niet afhankelijk zijn van het weer, zoals Groninger mosterd.

Vis en zeevruchten eten doe je bij:
– ’t Ailand, Haven 49A, Lauwersoog
– ‘t Kleine Oestertje, Schoolstraat 22, Oldehove
– Brussels Lof, A-kerkstraat 24, Groningen

Mosterd na de maaltijd
Groninger mosterd, wie kent hem niet? De grove en pittige mosterd wordt heden ten dage geproduceerd door twee spelers: Marne en het sympathieke Abrahams Mosterdmakerij in Eenrum. Hier hebben ze ook een restaurant en mosterdmuseum. Bij Abrahams vullen ze hun potjes met mosterd gemaakt van zwartemosterdzaad dat ze 24 uur laten weken, zout, appelciderazijn en eventueel wat honing. Vroeger was zwarte mosterd met zijn felgele bloemetjes een veelvoorkomend gewas in het Groningse landschap, in ieder dorp zat wel een mosterdmakerij. Het goedje brengt namelijk de spijsvertering op gang, waardoor het voornamelijk zware en vette eten van arme mensen wat lichter op de maag lag. Er werd zogezegd veel mosterd na de maaltijd gegeten.

Back to black
Tijdens het bewind van Napoleon werd het verbouwen van zwarte mosterd verboden en moesten de Groningers uitwijken naar het minder scherpe gelemosterdzaad. Omdat uit de zwartemosterdplanten veel zaadjes vielen en zo verloren gingen, was het gewas niet efficiënt en dus te duur voor de kostbare grond, aldus Napoleon. Maar ook in de rest van de wereld verbouwde men op den duur liever meer winstgevende gewassen. Zwartemosterdzaden worden tot op de dag van vandaag voornamelijk gebruikt als meststof, want ze maken de aarde enorm vruchtbaar. Tot voor kort importeerde Abrahams zijn zwartemosterdzaad uit Canada. Om de gelemosterdbloemen weer terug in het Groningse landschap te krijgen, besloten de gemeente, Marne, Abrahams en akkerbouwbedrijf Landgoud in Kloosterburen in 2017 te gaan samenwerken en werden de eerste zaadjes geplant. Vanaf de eerste oogsten wordt de Groninger mosterd weer van zwartemosterdzaad uit eigen provincie gemaakt, biologisch geteeld. Op het land van Landgoud groeit overigens ook hop, waarmee de zoon van de zwartemosterdboer zijn eigen Groningse bier brouwt. Dit kun je proeven in het restaurant van Abrahams. Lekker bij een huisgemaakt mosterdsoepje.

Wil jij geen enkele editie missen? Abonneer je dan nu op Winelife magazine!

Lees het hele artikel in WINELIFE #65

nl_NLNederlands